Íîâèíêè â çàëàõ
Çàë õóäîæåñòâåííîé ëèòåðàòóðû è èñêóññòâà
Íàéäåíî èçäàíèé: 673
 |
Ëîíñêîé Â. ß., "Ðàéñêèå ñàäû" êèíåìàòîãðàôà — 2017
Êíèãà "Ðàéñêèå ñàäû" êèíåìàòîãðàôà" îáúåäèíÿåò òðè ðàçíûõ ëèòåðàòóðíûõ æàíðà: ìåìóàðû, äîêóìåíòàëüíûå íîâåëëû è þìîðèñòè÷åñêèå èñòîðèè. Ýòî êîëëàæ, â êîòîðîì ñîáèðàþòñÿ ÿðêèå ôðàãìåíòû èñòîðèè êèíîñòóäèè "Ìîñôèëüì", àâòîð ðàññêàçûâàåò î ñâîåé ðàáîòå, î òîì, êàê ðåøàëèñü ñóäüáû ñöåíàðèåâ è ãîòîâûõ êàðòèí, âîññîçäàåò àòìîñôåðó ñòóäèè òåõ ëåò. Íåïîääåëüíûé èíòåðåñ âûçûâàþò ïðàâäèâûå ïîðòðåòû îòå÷åñòâåííûõ è çàðóáåæíûõ êèíåìàòîãðàôèñòîâ ðàçíûõ ïîêîëåíèé. Âàëåðèé Ëîíñêîé äåëèòñÿ âîñïîìèíàíèÿìè î âñòðå÷àõ è ðàáîòå ñ Ñ. Áîíäàð÷óêîì, Ì. Äîíñêèì, À. Çàðõè, Î. Åôðåìîâûì, Â. Øóêøèíûì, Â. Âûñîöêèì, Ñ. Êóëèøîì, Á. Ìåòàëüíèêîâûì, Å. Ãðèãîðüåâûì, À. Ìèõàéëîâûì, Ë.Áîðèñîâûì è ìíîãèìè äðóãèìè. À â ôèíàëå ÷èòàòåëÿ æäóò ñàòèðè÷åñêèå èñòîðèè èç æèçíè êèíåìàòîãðàôè÷åñêîé ñðåäû âòîðîé ïîëîâèíû äâàäöàòîãî âåêà.
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Íåöâåòàåâ Ë. Í., Àðõèòåêòóðíûé ïåéçàæ â ãðàôè÷åñêèõ ìàòåðèàëàõ (êàðàíäàø, óãîëü, ôëîìàñòåð, òóøü, ïåðî, àêâàðåëü, ãóàøü). [ó÷åáíîå ïîñîáèå. äëÿ ñòóäåíòîâ ñïåöèàëèçàöèè "Äèçàéí àðõèòåêòóðíîé ñðåäû", õóäîæíèêîâ, àðõèòåêòîðîâ, à òàêæå äëÿ øèðîêîãî êðóãà ÷èòàòåëåé, èíòåðåñóþùèõñÿ èçîáðàçèòåëüíûì èñêóññòâîì — 2017
Ãëàâíûì ãåðîåì ïðåäñòàâëåííîé êíèãè ÿâëÿåòñÿ àðõèòåêòóðíûé ïåéçàæ â ñàìîì øèðîêîì ñìûñëå - îò êðàòêîé èñòîðèè äî ðàçëè÷íûõ åãî âèäîâ. Àâòîð ïðèâîäèò îïèñàíèÿ êàðòèí èçâåñòíûõ ìàñòåðîâ ñ èõ äåòàëüíîé ðàçáîðêîé, äåëèòñÿ ëè÷íûì îïûòîì è ïîìîãàåò ÷èòàòåëþ ðàçîáðàòüñÿ â âûáîðå èçîáðàçèòåëüíîé òåõíèêè, ïîíÿòü, ÷òî òàêîå àðõèòåêòóðíûé ïåéçàæ â ïðèðîäíîé ñðåäå, êàê åãî âîñïðèíèìàòü, êàê íàó÷èòüñÿ ïåðåäàâàòü ïðîñòðàíñòâî è âîçäóõ è êàêîâà ðîëü ñâåòà, öâåòà è îòòåíêîâ. Èçäàíèå ðåêîìåíäîâàíî äëÿ ñòóäåíòîâ ñïåöèàëèçàöèè "Äèçàéí àðõèòåêòóðíîé ñðåäû", õóäîæíèêîâ, àðõèòåêòîðîâ, à òàêæå äëÿ øèðîêîãî êðóãà ÷èòàòåëåé, èíòåðåñóþùèõñÿ èçîáðàçèòåëüíûì èñêóññòâîì.
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Îèìà ¨., . To Your Eternity Ò. 1 — 2017 (To Your Eternity)
Íåêòî áðîñèë íà çåìëþ ñôåðó. Óçíàâàÿ íîâîå, òà ïðèíèìàåò æèâûå ôîðìû, ñìåðòè âîïðåêè. Ìèìîë¸òíàÿ âñòðå÷à ñ ìàëü÷èêîì— Ñâåò, çàïàõè, çâóêè, òåïëî, áîëü, ðàäîñòü, ñêîðáü— Ìèð ïîëíûé îùóùåíèé, îòêðûâàåòñÿ åé. Òàê íà÷èíàåòñÿ èñòîðèÿ ïðî îáðåòåíèå ñàìîãî ñåáÿ.
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Ôèëèïïîâ Â. À., Ñîþç ðóññêèõ õóäîæíèêîâ. èñòîðèÿ òâîð÷åñêîãî îáúåäèíåíèÿ — 2016 (Õóäîæåñòâåííûå ñòèëè, íàïðàâëåíèÿ, îáúåäèíåíèÿ)
Ìàñòåðà "Ñîþçà ðóññêèõ õóäîæíèêîâ" âïèñàëè îäíó èç ñàìûõ ÿðêèõ ñòðàíèö â èñòîðèþ ðóññêîé êóëüòóðû íà÷àëà XX âåêà. Åäèíñòâî ýòîãî îáúåäèíåíèÿ öåìåíòèðîâàëà èäåÿ ñâîáîäû õóäîæåñòâåííîãî òâîð÷åñòâà. Îíè ñîçäàëè æèâîïèñü, ïîëíóþ ñîëíöà, ñâåòà è âîçäóõà, êîòîðóþ îòëè÷àþò âñåãäà óçíàâàåìûå ìàæîðíûé íàñòðîé, îïòèìèçì è æèçíåííîå ïîëíîêðîâèå. Ýòîìó ñïîñîáñòâîâàë íîâûé õóäîæåñòâåííûé ÿçûê. Ñòèëèñòè÷åñêè õóäîæíèêè "Ñîþçà" ñìîãëè îðãàíè÷íî ñîåäèíèòü ÷åðòû è ïðèåìû ðåàëèçìà, èìïðåññèîíèçìà è ñèìâîëèçìà. Ñâîáîäà è ðàñêîâàííîñòü æèâîïèñíî-ïëàñòè÷åñêèõ ðåøåíèé, êðàñî÷íîñòü è öâåòîâîå áîãàòñòâî èõ êàðòèí ÿðêî âûðàæàþò íàöèîíàëüíûé õàðàêòåð.
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
ÍÈÈ òåîðèè è èñòîðèè èçîáðàçèòåëüíûõ èñêóññòâ, Èñêóññòâî Ñòàðîãî Êèòàÿ â òðóäàõ Í. À. Âèíîãðàäîâîé — 2016
 ýòîì èçäàíèè âïåðâûå ïóáëèêóåòñÿ ïîñëåäíÿÿ êðóïíàÿ ðàáîòà Í.À. Âèíîãðàäîâîé, äîïîëíÿþùàÿ öèêë åå òðóäîâ, ïîñâÿùåííûõ èñêóññòâó Êèòàÿ è äðóãèõ ñòðàí Äàëüíåãî Âîñòîêà. Òàêæå ïðèâîäÿòñÿ íåêîòîðûå åå ïðåæíèå ïóáëèêàöèè è ñòàòüè êîëëåã, ñîòðóäíèêîâ, äðóçåé, ïîäâîäÿùèå èòîã âñåé íàó÷íîé è ïðîñâåòèòåëüñêîé äåÿòåëüíîñòè Íàäåæäû Àíàòîëüåâíû - áîëüøîãî ó÷åíîãî è çàìå÷àòåëüíîãî ÷åëîâåêà. Íàäåæäà Àíàòîëüåâíà Âèíîãðàäîâà (1923-2012) - âûäàþùèéñÿ ó÷åíûé, ñïåöèàëèñò ïî èñòîðèè êóëüòóðû Êèòàÿ, ßïîíèè, Êîðåè, Ìîíãîëèè; êàíäèäàò èñêóññòâîâåäåíèÿ, ïî÷åòíûé ÷ëåí Ðîññèéñêîé àêàäåìèè õóäîæåñòâ, ïî÷åòíûé äîêòîð Øàíõàéñêîãî óíèâåðñèòåòà.
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Ôåäîòîâ Á., ßêóòèÿ — 2016
ßêóòèÿ — êðàé ñóðîâûõ ìîðîçîâ è ñòðàøíûõ ÷óäîâèù àáàõû. Êîãäà-òî äàâíûì-äàâíî àáàõû áûëè çàòî÷åíû ïîä çåìë¸é è äîëãî íå ïîÿâëÿëèñü íà áåëûé ñâåò— Íî íåäàâíî êòî-òî âíîâü âûïóñòèë äðåâíèõ ìîíñòðîâ íà âîëþ, è òåïåðü âåñü ìèð îêàçàëñÿ â îïàñíîñòè! Êàçàëîñü, ñïàñåíèÿ íåò— Íî âîò óäà÷à! Ìàêñèì, îáû÷íûé ÿêóòñêèé øêîëüíèê (ÎßØ), îêàçàëñÿ ñàìûì íàñòîÿùèì Èçáðàííûì, êîòîðûé ñïîñîáåí îñòàíîâèòü ÷óäîâèù! Âïåð¸ä, Ìàêñèì! Ïîêàæè ýòèì óæàñíûì ìîíñòðàì— Ý-ý-ý— ïîñòîé! Òû êóäà?! Ìàêñ, âåðíèñü! À, íó âîò è âñ¸. Óáåæàë— Ïîõîæå, íàì âñåì êîíåö
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Ìàõàíüêî Ì.À., Ïî÷èòàíèå è ñîáèðàíèå äðåâíèõ èêîí â èñòîðèè è êóëüòóðå Ìîñêîâñêîé Ðóñè XVI âåêà — 2015
Êíèãà ïîñâÿùåíà ñîáèðàíèþ äðåâíèõ èêîí â ñòîëèöå Ìîñêîâñêîãî ãîñóäàðñòâà XVI â., êîòîðîå ñîïðîâîæäàëîñü ïî÷èòàíèåì: ïðèíåñåíèåì ñ êðåñòíûìè õîäàìè, ðàçìåùåíèåì â ãëàâíîì õðàìå, ïîíîâëåíèåì (ðåñòàâðàöèåé), ñîçäàíèåì íîâûõ óêðàøåíèé (îêëàäîâ è ïðèâåñîâ), íàïèñàíèåì ñïèñêîâ ðàçëè÷íîãî íàçíà÷åíèÿ - êàê òî÷íûõ, òàê è óìåíüøåííûõ, áëàãîäàðÿ êîòîðûì ïðîñëàâëåíèå äðåâíåãî îáðàçöà ðàñïðîñòðàíÿëîñü äàëåêî. Èññëåäîâàíèå îñíîâàíî íà äàííûõ ïèñüìåííûõ èñòî÷íèêîâ: ëåòîïèñåé, àêòîâîãî ìàòåðèàëà, ïèñöîâûõ îïèñàíèé õðàìîâ è ìîíàñòûðåé XVI-XVII ââ., à òàêæå íà èçó÷åíèè ïàìÿòíèêîâ èçîáðàçèòåëüíîãî èñêóññòâà, èêîí, èñïîëíåííûõ â ðàçëè÷íûõ òåõíèêàõ (æèâîïèñíûõ, ðåçíûõ, øèòûõ). Áëàãîäàðÿ ñîïîñòàâëåíèþ îáøèðíûõ è ïðåæäå ðàçðîçíåííûõ ñâåäåíèé âûÿâëåíà ÿðêàÿ êàðòèíà âíèìàíèÿ ê ñîáñòâåííîìó ïðîøëîìó, ïîëèòè÷åñêîé àêòóàëüíîñòè êóëüòóðíîãî è õóäîæåñòâåííîãî íàñëåäèÿ â Ìîñêîâñêîé Ðóñè ýïîõè çàðîæäåíèÿ ñàìîäåðæàâèÿ. Êíèãà áóäåò èíòåðåñíà êàê ñïåöèàëèñòàì â îáëàñòè îòå÷åñòâåííîé èñòîðèè, êóëüòóðû è èçîáðàçèòåëüíîãî èñêóññòâà, òàê è ñàìîìó øèðîêîìó êðóãó ÷èòàòåëåé. Êíèãà ñîäåðæèò ÷åðíî-áåëûå èëëþñòðàöèè è âêëåéêó ñ öâåòíûìè èçîáðàæåíèÿìè.
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Koskela I., Lusia — 2015
Lusia Rusintytar Korhonen on jaanyt historiaan Ahmaksen viimeisena oikeuteen joutuneena noitana. Tyylikkaasti kuvitettu ja tarkasti taustoitettu sarjakuvaromaani esittelee Lusian tarinan sivussa elamaa 1600-luvun lopun Suomessa, sen ajan tapoja, hallintomuotoja ja kirkon ja kansan suhdetta tuona aikana. Lusiasta on tekeilla ooppera, joka saa ensi-iltansa Utajarvella elokuussa 2015. Oopperan ty¦ryhmassa on mukana muun muassa Finlandia-palkittu kirjailija ja taidemaalari, oululaislaht¦inen Hannu Vaisanen
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Àíäðååâà Å. Þ., Óãîë íåñîîòâåòñòâèÿ. øêîëû íîíêîíôîðìèçìà, Ìîñêâà - Ëåíèíãðàä, 1946-1991 — 2012 (Èñêóññòâî_VED)
Êíèãà ïåòåðáóðãñêîãî èñêóññòâîâåäà Åêàòåðèíû Àíäðååâîé ïîñâÿùåíà íîíêîí-ôîðìèçìó, êîòîðûé ïîÿâèëñÿ âî âòîðîé ïîëîâèíå 1940-õ ãîäîâ êàê èñêóññòâî ñîçíàòåëüíîãî ñîïðîòèâëåíèÿ òîòàëüíîìó èäåîëîãè÷åñêîìó êîíòðîëþ. Êàê è âñå ÿâëåíèÿ æèçíè, ðàçâèâàþùèåñÿ â íåáëàãîïðèÿòíûõ óñëîâèÿõ, èñêóññòâî, íå âïèñàâøååñÿ â ãîñïîäñòâóþùèé ñîöðåàëèçì, îòëè÷àëîñü ïðè÷óäëèâûì ðàçíîîáðàçèåì ôîðì è òâîð÷åñêèõ èíäèâèäóàëüíîñòåé. Öåííîñòü íîíêîíôîðìèçìà ñîñòîÿëà â òîì, ÷òî îí ñòðåìèëñÿ ïðèíàäëåæàòü ñîâðåìåííîñòè è ìèðó, âûéòè çà ðàìêè íîðìàòèâíîãî ñîâåòñêîãî òâîð÷åñòâà. Ñîõðàíèâ ìå÷òó î ñâîáîäå, íîíêîíôîðìèçì òåì ñàìûì îáåñïå÷èë çíà÷èòåëüíóþ ÷àñòü ðîññèéñêîé êóëüòóðû ýíåðãèåé ðàçâèòèÿ. Ýòà êíèãà — õðîíèêà äâèæåíèÿ ñîïðîòèâëåíèÿ, àíàëèç åãî ñòðàòåãèé è ðåçóëüòàòîâ, ðàññêàç î ãåðîÿõ è øåäåâðàõ. Èçäàíèå àäðåñîâàíî èñêóññòâîâåäàì, êóëüòóðîëîãàì, à òàêæå øèðîêîìó êðóãó ÷èòàòåëåé, èíòåðåñóþùèõñÿ ðóññêèì èñêóññòâîì âòîðîé ïîëîâèíû ÕÕ âåêà
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Christensen C., R¦de Orm Del 2. I Allahs namn — 2001
tntligen har! R¦de Orm ar en hjalte som aldrig d¦r. Frans G Bengtsson skapade skr¦norna om Orm redan p• trettiotalet och de har blivit n•gra av v•ra mest alskade och lasta b¦cker. Nu kommer del tv• i en serie av planerade fem b¦cker. Har f•r vi f¦lja R¦de Orm och hans mannar, nar de upph¦js fr•n roddarslavar till livvakter hos kalifen Almansur. De f•r fara med p• kalifens krigst•g genom Spanien. Efter ytterligare aventyr blir de tvungna att fly och tar sig till slut till S:t Finnians ¦ utanf¦r Irland, dar de blir vanner med munkarna. Charlie Christensen har lyckats ¦verf¦ra Frans G Bengtssons mustiga roman till serieform p• ett respektfullt satt, utan att vare sig humor eller dramatik g•tt f¦rlorad
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Martin J. P., Les jardins de la bande dessin™e — 2000
Ce livre aborde toutes les facettes de la repr™sentation des jardins et du v™g™tal dans le neuvi˜me art, celui de la bande dessin™e : les jardins historiques (Alix, Vasco...), les jardins publics et priv™s (Achille Talon, Ludo...), les jardins comme lieu de myst˜re (Blake et Mortimer, Ad˜le Blanc-Sec...), les jardins fantastiques (Little Nemo, Thorgal...), les jardins futuristes (Val™rian, le cycle de Cyann...) et bien d'autres...
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Âàñèëüåâ À., ¨æèê ÷èê è åãî äðóçüÿ. Ðàññêàçû â êàðòèíêàõ — 1992
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
 |
Franquin A., Gaine vratolomije — 1977 (Gaston)
Gaston je belgijski humoristi½ki komix, koji je 1957.godine stvorio belgijski karikaturista Andre Franken za francusko-belgijski ½asopis Komixa Spiru. Serija prati svakodnevni .ivot Gastona Lagaffea (½ije prezime zna½i "grubi promaaj"), lenjeg i nesre·nog saradnika koji radi u Spearuovoj kancelariji u Briselu
Ïîäðîáíàÿ èíôîðìàöèÿ
|
|
|
|
